Zakłamane życie dorosłych – recenzja książki
Zakłamane życie dorosłych to najnowsza powieść Eleny Ferrante. Niewątpliwie jest to ciekawa autorka, ponieważ mimo wydania już wielu powieści ciągle pozostaje anonimowa. Słyszeliście zapewne o jej powieści Genialna przyjaciółka. Czeka ona na swoją kolej w mojej biblioteczce, ale na razie sięgnęłam właśnie po Zakłamane życie dorosłych i chętnie podzielę się z Wami swoją opinią na jej temat.
Zakłamane życie dorosłych – kilka słów na początek
Akcja powieści toczy się w miarę współczesnym Neapolu. Główną bohaterką i zarazem narratorką jest Giovanna. Dorasta ona w miarę upływu rozdziałów książki. Pewnego dnia podsłuchuje rozmowę rodziców (niezbyt zresztą przyjemną) i koniecznie chce poznać siostrę ojca, Vittorię, którą zna tylko z opowieści. Rodzice nie utrzymują z nią kontaktu, stąd też niechętnie podchodzą do tematu, ale w końcu się zgadzają. Od momentu spotkania z ekscentryczną ciotką życie Giovanny się zmienia. Na dodatek zbiega się to z jej okresem dojrzewania. A to wybuchowa wręcz mieszanka.
Dziewczyna poznaje dwa odmienne oblicza Neapolu – inteligencki, w którym się wychowała, ale i ten uboższy, którego uroki poznaje dzięki znajomym Vittorii. Światy te wzajemnie się przenikają, ale żaden nie zdaje się odpowiadać Giovannie na nurtujące ją pytania.
Nasza bohaterka odkrywa pierwsze uczucia, miłostki, a także swoje ciało. I nie tylko. Znajomość z ciotką pomaga jej odkryć, że życie jej rodziny wcale nie jest sielanką. Że ich historia skrywa wiele mrocznych sekretów, sprzecznych z tym, co opowiadał Giovannie ojciec. Zwłaszcza jeśli chodzi o zerwanie kontaktów z Vittorią i historię tajemniczej bransoletki.
Zakłamane życie dorosłych – recenzja książki
Zakłamane życie dorosłych to nie jest łatwa lektura, ale niezwykle przyjemna. Dzięki pięknemu i eleganckiemu wręcz stylowi autorki nawet elementy wulgarne nie są odstręczające. A owszem, takie się zdarzają, to powieść ewidentnie naturalistyczna. Mimo tytułowej dorosłości jest ona na dalszym planie.
Okres dojrzewania, szukania siebie i odpowiedzi na pytania i wątpliwości – to wysuwa się w książce na pierwszy plan. Jeśli macie ochotę na powieść obyczajową, bez grama cukrowania, z Włochami w tle – powinniście po nią sięgnąć.
Moja ocena
-
Jak mocno książka mnie wciągnęła? - 9/109/10
-
Jak oceniam styl pisania, język i warsztat autora? - 10/1010/10
-
Czy książka nadaje się na prezent? - 9/109/10
Fragment recenzji
Główną bohaterką i zarazem narratorką powieści jest Giovanna. Dorasta ona w miarę upływu rozdziałów książki. Odkrywa pierwsze uczucia, miłostki, a także swoje ciało. Ale znajomość z ciotką pomaga jej odkryć, że życie jej rodziny wcale nie jest sielanką. Nie jest to łatwa lektura, ale niezwykle przyjemna. Mimo tytułowej dorosłości jest ona na dalszym planie. Okres dojrzewania, szukania siebie i odpowiedzi na pytania i wątpliwości – to wysuwa się w książce na pierwszy plan.
