Czarci pomiot Margaret Atwood. Recenzja książki

Pod koniec października zeszłego roku Wydawnictwo Dolnośląskie wznowiło wydaną w 2016 roku książkę Margaret Atwood, Czarci pomiot. Ostatnio o tej pisarce mówi się głównie w kontekście Opowieści podręcznej i  tego, że planuje kontynuację zekranizowanej przez Showmax historii. Jednak ja chcę dziś zwrócić Waszą uwagę na powieść, która powstała w ramach Projektu Szekspir.

Projekt Szekspir – opowieści inspirowane słynnymi dramatami

W 2016 roku obchodziliśmy 400-lecie śmierci Williama Szekspira. To właśnie z tej okazji brytyjski wydawca Hogarth Press poprosił bestsellerowych pisarzy, żeby wzięli na warsztat najbardziej znane dzieła dramaturga i spróbowali opowiedzieć je na nowo. Wśród tego grona znalazł się m.in. Jo Nesbo ze swoją wersją Macbetha (tu możecie przeczytać moją recenzję), Margaret Atwood z Czarcim pomiotem na podstawie Burzy, czy Gillian Flynn z Hamletem, którego premiera przewidywana jest na 2020 rok.

Czarci pomiot Margaret Atwood. Recenzja książki

Książkę znajdziecie tutaj>>

Głównym bohaterem jest Felix, reżyser teatralny. Jego prace nad adaptacją szekspirowskiej Burzy zostają przerwane, gdy wskutek podstępu wydawałoby się zaufanego podwładnego, Tony’ego, zostaje zwolniony ze stanowiska dyrektora artystycznego festiwalu w Makeshiweg. Felix był już w takim momencie życia, że nie miał nic poza pracą. W związku z tym Felix zmienia miejsce zamieszkania, rezygnuje z kariery i znika. W samotności skrupulatnie planuje zemstę.

Wiele lat później ukrywa prawdziwą tożsamość i pracuje jako nauczyciel w więzieniu. Razem z grupą osadzonych rokrocznie wystawia adaptację dramatu Szekspira. W końcu Felix odważa się na to, by znów wystawić Burzę. Mało tego, dzięki tej sztuce widzi w końcu możliwość zemsty na Tonym, który przez te wszystkie lata piął się po szczeblach kariery i nawet zajął się polityką.

Intryga napędzana zemstą

W Czarcim pomiocie szekspirowskiej Burzy jest bardzo dużo. Mało tego, inspiracje dramatem są na pierwszy rzut oka widoczne w różnych płaszczyznach historii, którą opowiada pisarka. To nie tylko wiele nawiązań fabularnych, powtarzanie wątków i motywów oraz osadzenie oryginalnej Burzy Szekspira w książce Atwood (przez prace nad wystawieniem spektaklu). Oba dzieła łączy przede wszystkim motyw cierpliwego dążenia do zemsty. Bo tak, jak w przypadku szekspirowskiego Prospera, którego oczywistym odpowiednikom w książce Atwood jest Felix, to właśnie zemsta jest siłą, która napędza głównego bohatera.

Co więcej, jeżeli przed sięgnięciem po Czarci pomiot nie znaliście Burzy, to nie problem. W wypowiedziach Felixa i jego uczniów autorka pośrednio analizuje, interpretuje i rozkłada na czynniki pierwsze ten dramat Szekspira. Jak skończycie książkę Margaret Atwood, to poczujecie się tak, jakbyście przeczytali Burzę co najmniej kilka razy. 😉

Czarci pomiot – czy warto przeczytać?

Po tę książkę warto sięgnąć z kilku powodów. Po pierwsze, żeby zobaczyć, jak ciekawie można zaadaptować klasyczny dramat na potrzeby współcześniej powieści. Jak wiele można z niego czerpać, jednocześnie z zachowaniem wielkiego szacunku dla oryginału. Po drugie, Czarci pomiot to naprawdę ciekawa książka. Chociaż temat zemsty jest ciężki, to historia, którą opowiedziała pisarka, nie przytłacza, jest wciągająca i czyta się ją dość lekko. Książkę polecam zwłaszcza tym czytnikom, którzy lubią nietypowe rozwiązania literackie, też tym którzy cenią Szekspira. Jednak z pewnością Czarci pomiot spodoba się też tym, którzy lubią historie z nieoczywistą intrygą.

Nowe wydanie tej książki Margaret Atwood w zintegrowanej oprawie znajdziecie w tym miejscu.